رویکرد متفاوتی شکل گرفت در سال 1959 در اتریش Reider.Majerتکنیک جدیدی برای لارنژکتومی پارشیال افقی ابداع کردند که در آن تمام غضروف تیروئید طناب های حقیقی .طناب های کاذب و تمام بخشی از اپی گلوت و فضای پره اپی گلوت رزکت می شد . بازسازی بر مبنای یک پکسی بیتن کرایکوئید و پکسی یا بین کرایکوئید و باقی اپی گلوت وهایوئید (کرایکوهایوئید و اپی گلوتوپکسی )صورت می گرفت .این پروسیجرکه به عنوان سوپراکرایکوئیدپارشیال لارنژکتومی شناخته می شود .برای رزکسیون کامل فضاهای پره اپی گلوتیک وپارا گلوتیک و غضروف احاطه کننده و بافت های نرم مجاز شمرده شد و ماحصل آن کنترل موضعی بیشتر بر کانسر های گلوتیک سوپراگلوتیک و ترانس گلوتیک بود که معادل
